زنبور عسلی در اطراف آتش برافروخته نمرودیان پرواز می کرد ،

حضرت ابراهیم از او پرسیدند :

زنبور ، در اطراف آتش چه می کنی ؟

آیا نمی ترسی که سوخته شوی ؟

زنبور گفت : یا ابراهیم آمده ام آتش را خاموش کنم .

حضرت ابراهیم با خنده گفتند : مگر متوجه نیستی که آب دهان کوچک تو تاثیری بر این آتش ندارد ؟

زنبور پاسخ داد : چرا می خندی یا ابراهیم ؟

من به خاموش شدن یا نشدن آتش نمی اندیشم ،

بلکه به این می اندیشم که اگر روزی از من بپرسند آن هنگام که ابراهیم در آتش بود تو چه می کردی ؟

 بتوانم بگویم من نیز در کار خاموش کردن آتش بودم .

و حالا اگر روزی از ما بپرسند آن هنگام که حضرت مهدی (عج)

در پس پرده ی غیبت بود شما برای ظهورش چه می کردی ؟

پاسخ ما به این سوال چیست ؟؟؟؟؟؟؟

بارالها...

از كوي تو بيرون نشود پاي خيالم

نكند فرق به حالم

چه براني،چه بخواني

... چه به اوجم برساني

چه به خاكم بكشاني

... نه من آنم كه برنجم

نه تو آني كه براني..

نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم

نه تو آني كه گدا را ننوازي به نگاهي

در اگر باز نگردد...

نروم باز به جايي

پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهي

كس به غير از تو نخواهم

چه بخواهي چه نخواهي

باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهي...

بار خدایا باز دل به یاد تو فغان می کند.

نمی دانم در جستجوی تو دیرینه کتاب کهن تاریخ را مطالعه کنم

یا چشم بر صفحه آسمان بدوزم؟

دل را به یاد موهبتهای تو آرام کنم یا به تعریف آفریده هایت؟

خدایا، گاه که از همه نا آدمیها خسته می شوم

یاد تو تحمل زیستن را برایم آسان می سازد.

خدایا عشق زیباست اما کدامین عشق پرشور تر از عشق به توست

که یادت قلبها را به اوج لذتها می رساند و

مرگ را زیباترین پدیده ها می سازد.

خدایا، شرم مرا از آن باز می دارد که از تو چیزی بخواهم

چرا که هر چیزی را قبل از آنکه بخواهم به من داده ای.

اما خدایا سه چیز را از کسی که آفریدی دریغ مدار

که تا زنده ام توان خواندن نماز ایستاده را داشته باشم،

که  عشقت از دلم بیرون نرود و آن زمان که مرا خواندی در راه تو باشم.

ای محبوب من، ما را پاک بگردان،

پاک بمیران و پاک محشور بگردان که تو رب العرش العظیمی